ทันทีหลายๆ คนอาจกำลังคิดอยากเริ่มทำธุรกิจของตัวเอง กับหมั่นเพียรคลำหาว่าจะทำกิจการค้าอะไรดี ทางเลือกคัดอีกทางหนึ่งที่หลายคนอาจมองข้ามไปก็คือการสร้างธุรกิจการค้าแบบแฟรนไชส์ (Franchise) หรือการรับสิทธิ์นั่นเอง

งานแฟรนไชส์ คือ ขั้นตอนหนึ่งในการเพิ่มปริมาณท้องตลาดพร้อมกับทางการจัดซื้อขายแลกเปลี่ยนของกิจการค้า โดยผ่านผู้ประกอบการค้าอิสระที่เรียกว่า แฟรนไชส์ซี ส่วนทางหุ้นส่วนให้สิทธิเครื่องแสดงการค้า ซึ่งถ้ายังไม่ได้เป็นเจ้าของสิทธิถือว่าไม่ถูกต้อง ต้องไปจดสารบาญยี่ห้อ เพราะถ้าไม่มีสัญลักษณ์จะไม่สามารถขายแฟรนไชส์ได้ รวมทั้งมีความปราดเปรื่องหรือ Know How อาจจะเป็นขบวนการในการทำการงานที่จะกระจายเสียง ให้แฟรนไชส์ซีในครรลองของการจัดการทั้งหมด เช่น ระบบการผลิต ระเบียบการจำหน่าย ระบบการบริหารการตลาด เพื่อที่จะให้รูปแบบวิถีทางเดินธุรกิจในทุกๆสาขาให้อยู่ในหลักเกณฑ์เดียวกัน

แฟรนไชส์ไม่ใช่เรื่องใหม่เพราะว่าสังคมไทย เพราะไม่ว่าจะไปที่ไหน เราก็จะเห็นภัตตาคารตลอดไปจนถึงรถเข็นขายโภชนาของแบรนด์ต่างๆ เรียงรายเป็นทิวแถว จำนวนของร้านแฟรนไชส์เหล่านั้นก็มีพอๆ กับร้านค้าสะดวกซื้อที่มีแทบทุกช่วงตึก แต่ความเยี่ยมของแฟรนไชส์ก็วัดได้จากส่วนแบ่งที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นั่นเอง ซึ่งการเพิ่มของแฟรนไชส์แสดงให้เห็นถึงการมากขึ้นด้วยกันหยั่งรากลึกในกลุ่มงานไทย ซึ่งไม่แพ้การขายตรงหรือกิจการค้าใหม่อย่างขายสินค้าออนไลน์เลย ข้อดีของแฟรนไชส์ที่ทำให้ผู้ประกอบการหน้าใหม่ๆ หลายรายเลือกสรรจะหันมาจับการทำงานแฟรนไชส์

เราสามารถทำกิจการค้าแฟรนไชส์ภาษาอังกฤษได้ ขอแค่มีความเป็นผู้นำ มีความจัดเจนด้านการกำราบ สนใจการตลาด หรือมีความจัดเจนด้านธุรกิจการค้าอื่นๆ เราก็สามารถทำการงานแฟรนไชส์ได้แล้ว เพราะอย่างที่เคยบอกไปว่าเจ้าของสิทธิ์แฟรนไชส์ได้ทดเสี่ยงโชคผิดลองถูกมาเป็นเวลานาน เขาสร้างสูตรสิ้นสุดในการทำธุรกิจนั้นๆ ได้แล้วพร้อมทั้งพร้อมสอนให้แก่ผู้ซื้อสิทธิ์ ทำให้เราสามารถศึกษาเล่าเรียนได้อย่างรวดเร็วแม้ไม่เคยจับงานด้านนี้มาก่อนเลยก็ตาม